“Senden korkmamın gerekçelerini tarttığında, şöyle karşılık
verebilirdin: “Seninle ilişkimi, yalnızca senin hatalarınla açıklayarak işin
kolayına kaçtığımı iddia ediyorsun, ama ben, senin görünüşteki çabalarına
karşın, işin zor tarafıyla yüzleşmediğine, tersine kolayına kaçtığına inanıyorum
en azından. Önce sen de her tür suçu ve sorumluluğu üzerinden atıyorsun, yani
bu noktada ikimizin tavrı da aynı. Ama ben ardından, düşündüğüm gibi açıkça
bütün suçu sana yüklerken, sen aynı zamanda ‘aşırı zeki’ ve ‘aşırı şefkatli’ de
olmak ve beni her türlü suçtan beraat ettirmek istiyorsun. Tabii bu sonuncusunu
ancak görünüşte başarabiliyorsun (daha fazlasını da istemiyorsun zaten) ve yaradılış
ve doğa ve karşıtlık ve çaresizlikle ilgili tüm ‘süslü sözler’e karşın, senin
yaptığın her şey yalnızca kendini savunmak iken, aslında saldırgan kişinin ben
olduğum sonucu çıkıyor satır aralarından. Şimdi yalnızca bu samimiyetsizliğinle
bile yeterince şey elde edebilirdin, çünkü üç şeyi kanıtladın; birincisi, kendinin
suçsuz olduğunu, İkincisi, benim suçlu olduğumu ve üçüncüsü, büyüklüğün
sayesinde yalnızca beni affetmeye değil, üstelik bir de -daha fazlasını ve daha
azını- benim de, tabii ki hakikatin aksine, suçsuzluğumu kanıtlamaya ve kendini
buna inandırmaya hazır olduğunu. Şimdi bu kadarı bile senin için yeterli
olabilirdi, ama daha yetmiyor.”
F.Kafka
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder